Zwemmen brengt mij van mijn hoofd naar mijn lijf. Als ik in de Noordzee zwem, heb ik een verbinding met al wat er is. Met het leven, het universum. Misschien klinkt het een beetje esoterisch en kunnen sommige mensen er niets mee, maar voor mij is het heel belangrijk. Tussen het zwemmen en mijn werk als BodyTalk-therapeute bestaat een nauw verband.

Veel mensen hebben het gevoel alleen te zijn of er niet bij te horen. Ze ervaren een gevoel van scheiding. Deze ervaring beïnvloedt vaak de synchronisatie van verschillende aspecten van ons lichaam en onze gevoelens. Als therapeute kan ik onderzoeken welke delen van het lichaam niet met elkaar communiceren. Door middel van diverse technieken, zoals spiertesten of een specifieke tiktechniek, komen de verbindingen in het lichaam weer tot stand. Dit zet op zijn beurt processen in gang die het lichaam in balans brengen.

Zwemmen opent de onmiddellijke ervaring van het gedragen worden. Het water draagt ons, we zijn gewichtloos. Misschien is er hier een verband: we komen uit de baarmoeder. Het vruchtwater heeft een eenzelfde verhouding van water en zout als het water van de zee. Zwemmen brengt de herinnering terug aan het gevoel dat we in de baarmoeder hadden: dat we op een holistische manier verbonden zijn.

De zee heeft een diepe oerkracht. Die is elke dag anders. Vier jaar geleden ben ik van Amsterdam naar Bloemendaal verhuisd. Inmiddels woon ik in Haarlem. Met de auto rij ik in ongeveer tien minuten naar de Noordzee. In de winter neem ik een snelle duik. De kou. Het zout. Om te voelen hoe het bloed circuleert en als een spiraal rond de wervelkolom draait.

Deze levendigheid van het lichaam, het is een genot!